به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل صندوق بازنشستگی کشوری، بسیاری از افراد پس از دهه ها کار، هویت خود را تا حد زیادی با شغلشان تعریف می کنند و از دست دادن این نقش می تواند بحران معنایی ایجاد کند.
کنار آمدن با تغییر هویت
هویت شغلی برای بسیاری از افراد بخش عمده ای از خودپنداره آنها را تشکیل می دهد. با بازنشستگی، این بخش مهم ناگهان حذف می شود. تحقیقات انجمن روانشناسی آمریکا نشان می دهد که فقدان ساختار روزانه و حس هدفمندی ناشی از کار می تواند منجر به احساس پوچی و کاهش اعتماد به نفس شود.
برای مقابله با این تغییر، مهم است که فرد درک کند اگرچه شغلش را ترک می کند، اما مهارت ها، تجربیات و دانشش باقی می مانند. بازتعریف هویت بر اساس ویژگی های درونی به جای نقش شغلی، فرآیند سازگاری را تسهیل می کند.
پیدا کردن نقش جدید
ایجاد نقش های جدید در زندگی پس از بازنشستگی برای تامین زندگی بهتر ضروری است. این می تواند شامل موارد زیر باشد:
- داوطلب شدن: بر اساس مطالعات منتشر شده در Journal of Gerontology، مشارکت داوطلبانه منظم با سلامت روان بهتر و رضایت از زندگی بیشتر در بین بازنشستگان مرتبط است.
- کشف علایق جدید: توسعه سرگرمی ها و فعالیت هایی که قبلاً به دلیل محدودیت زمانی امکان پذیر نبوده اند.
- مشارکت اجتماعی: حفظ و گسترش شبکه های اجتماعی خارج از محیط کار.
- انتقال مهارت ها: به کارگیری تخصص حرفه ای در زمینه های جدید، مانند مشاوره دادن به نسل جوان.
سازمان بهداشت جهانی بر اهمیت «سالمندی فعال» تاکید می کند که شامل حفظ مشارکت اجتماعی، امنیت و سلامت است. برنامه ریزی برای بازنشستگی نباید فقط بر جنبه های مالی متمرکز باشد، بلکه باید آمادگی روانی برای این انتقال را نیز در بر گیرد.
بازنشستگی را نباید پایان نقش آفرینی دانست، بلکه مرحله جدیدی برای مشارکت در جامعه با استفاده از خرد و تجربه انباشته شده است. با پذیرش این تغییر به عنوان فرصتی برای رشد و کشف ابعاد جدید خود، می توان این فصل از زندگی را به دورانی پربار و رضایت بخش تبدیل کرد.
منبع:
Journal of Gerontology. (2021). "Volunteering and Well-being in Later Life"