به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری و به نقل از سازمان بهداشت جهانی، جمعیت افراد ۶۰ ساله و بالاتر در یک بازه زمانی ۳۰ ساله، با رشدی انفجاری مواجه شده است؛ به طوری که از حدود ۵۴۱ میلیون نفر در سال ۱۹۹۵ به بیش از ۱.۲ میلیارد نفر در سال ۲۰۲۵ رسیده و پیش‌بینی می‌شود این رقم تا سال ۲۰۵۰ به ۲.۱ میلیارد نفر افزایش یابد.
بر اساس گزارش این نهاد بین‌المللی، تا سال ۲۰۸۰، برای اولین بار در تاریخ بشر، تعداد افراد ۶۵ ساله و مسن‌تر از کودکان زیر ۱۸ سال بیشتر خواهد شد.
افزایش امید به زندگی
یکی از عوامل کلیدی این تحول، افزایش چشمگیر امید به زندگی در سطح جهان است. بر اساس این داده‌ها، امید به زندگی جهانی در سال ۲۰۲۵ به ۷۳.۵ سال رسیده که نسبت به سال ۱۹۹۵ حدود ۸.۶ سال افزایش را نشان می‌دهد.
همچنین، جمعیت افراد ۸۰ ساله و بالاتر با سرعتی بیشتر از سایر گروه‌های سنی در حال رشد است. پیش‌بینی می‌شود تعداد این افراد تا اواسط دهه ۲۰۳۰ از تعداد نوزادان پیشی بگیرد و به ۲۶۵ میلیون نفر برسد.
مسئولیت نظام‌های بهداشتی و مراقبتی
سازمان بهداشت جهانی هشدار می‌دهد که این پدیده، تقاضای بی‌سابقه‌ای برای مراقبت‌های بهداشتی و حمایت‌های اجتماعی ایجاد کرده است. نیاز به مراقبت‌های تخصصی برای بیماری‌های مرتبط با سالمندی، به ویژه زوال عقل که یکی از اصلی‌ترین عوامل وابستگی و ناتوانی در سالمندان محسوب می‌شود، به شدت در حال افزایش است. این گزارش تأکید می‌کند که ارائه مراقبت‌های تخصصی و در دسترس برای پاسخگویی به این نیازهای روزافزون، همواره ضروری‌تر می‌شود.
زنان و رشد جمعیت سالمند
این گزارش همچنین می‌افزاید: طبق تازه ترین آمارها، زنان نه تنها سهم بیشتری از جمعیت سالمند را تشکیل می‌دهند، بلکه حدود ۷۰ درصد از ساعت‌های مراقبت غیررسمی در جهان را نیز زنان ارائه می‌کنند. این موضوع به ویژه در کشورهای کم‌درآمد و متوسط با خدمات مراقبتی محدود، صادق است.
این بار سنگین مراقبت، که اغلب بدون دستمزد و به صورت تمام‌وقت بر دوش زنان است، آنان را در معرض خطر بیشتری برای فقر، فرسودگی و مشکلات سلامتی در دوران سالمندی خود قرار می‌دهد.
تجدیدنظر در سیاست‌گذاری‌ها
این داده‌ها زنگ خطری برای دولت‌ها و سیاست‌گذاران جهانی است تا:
• سرمایه‌گذاری در نظام‌های بهداشتی و مراقبت‌های سالمندی را به طور جدی افزایش دهند.
• نظام‌های حمایت اجتماعی و بازنشستگی پایدار ایجاد کنند.
• از مراقبان غیررسمی، به ویژه زنان، با ارائه خدمات حمایتی و مالی حفاظت به عمل آورند.
• برنامه‌ریزی بلندمدت برای تطبیق اقتصاد و جامعه با واقعیت‌های جدید جمعیتی را در دستور کار قرار دهند.
برگردان از: فاطمه اتراکی
منبع: سازمان بهداشت جهانی