به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، این نتیجه، یافته اصلی یک پژوهش در «مطالعه سالمندی برلین» است که نشان می‌دهد همین آزمون به ظاهر ساده، می‌تواند پیش‌بینی کننده قوی برای امید به زندگی در دوران سالمندی باشد.
این پژوهش که در مجله Psychological Science منتشر شده، بر اساس داده‌های بلندمدت پژوهش سالمندی برلین انجام شده است. یک گروه بین‌المللی با همراهی پژوهشگران مؤسسه ماکس پلانک، تحولات شناختی ۵۱۶ نفر (۲۵۸ زن و ۲۵۸ مرد) در بازه سنی ۷۰ تا ۱۰۳ سال را بررسی کردند.
شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی انتخاب شده بودند و توانایی‌های شناختی آنان در طول زمان ارزیابی شد و در نهایت، پس از ۱۸ سال، داده‌های مربوط به تاریخ فوت تمامی شرکت‌کنندگان تحلیل شد.
در این مطالعه، ۹ آزمون شناختی مختلف از شرکت‌کنندگان گرفته شد، از جمله دو آزمون مربوط به «روانی گفتار». در یکی از این آزمون‌ها، از افراد خواسته شد در مدت ۹۰ ثانیه، تا حد امکان نام حیوانات مختلف را بگویند و در دیگری، کلماتی که با حرف «س» (S انگلیسی) آغاز می‌شوند را فهرست کنند.
نتایج نشان داد که همین دو آزمون ساده، نسبت به سایر آزمون‌ها، پیش‌بینی دقیق‌تری از سال‌های باقیمانده عمر افراد ارائه می‌دهند.
به گفته مسئول این پژوهش، «کسانی که عملکردشان در این آزمون‌ها در ۲۵ درصد بالایی نمونه بود، به طور متوسط ۹ سال بیشتر از افرادی که در ۲۵ درصد پایینی قرار داشتند، عمر کردند.»
همچنین، هر حیوان یا کلمه اضافی که فرد نام می‌برد، به ترتیب ۵ و ۳ درصد از خطر مرگ وی می‌کاست.
چرا روانیِ گفتار یک عامل پیش‌بینی کننده قدرتمند است؟
مهارت روانیِ گفتار تنها یک توانایی ساده نیست؛ بلکه نیازمند هماهنگی چندین عملکرد مغزی است: دسترسی سریع به حافظه بلندمدت، سرعت در بازیابی اطلاعات و جلوگیری از تکرار پاسخ‌های قبلی.
پژوهشگران مؤسسه ماکس پلانک، توضیح می‌دهند: «روانی کلامی یک توانایی پیچیده شناختی است که نیازمند تعامل هماهنگ عملکردهای مختلف مغزی است. اگر این هماهنگی با افزایش سن به شدت کاهش یابد، امید به زندگی نیز کم می‌شود.»
یکی از نقاط قوت این پژوهش، استفاده از روش آماری پیشرفته‌ای تحت عنوان «مدل طولی و بقای چندمتغیره مشترک» بود که دقت و اعتبار بالاتری نسبت به روش‌های متداول دارد.
پژوهشگران هشدار می‌دهند که این نتایج را نمی‌توان به صورت قطعی به افراد تعمیم داد. این یافته‌ها تنها احتمالات آماری را نشان می‌دهند و نمی‌توان بر اساس آن، طول عمر یک فرد خاص را پیش‌بینی کرد.
آیا می‌توان با تمرین نام‌بردن حیوانات یا کلمات، عمر طولانی‌تری داشت؟
به گفته پژوهشگران این مطالعه، چنین تمرین‌هایی لزوماً باعث افزایش عمر نمی‌شوند، زیرا در آن صورت این آزمون دیگر چیزی را که پیش از این اندازه می‌گرفت، اندازه‌گیری نمی‌کند. اما شواهد نشان می‌دهند که زندگی فعال از نظر فکری، اجتماعی و جسمی- مثلاً پیاده‌روی با دوستان در باغ وحش- با حفظ عملکرد شناختی و امید به زندگی بیشتر مرتبط است.
گفتنی است ین پژوهش، یک مطالعه چندرشته‌ای بر روی سالمندان برلینی است که از سال ۱۹۹۰ آغاز شده و تاکنون ادامه یافته است. در طول این مدت، شرکت‌کنندگان از نظر سلامت جسمی و روانی، عملکرد شناختی و شرایط اجتماعی و اقتصادی به طور منظم ارزیابی شده‌اند.
منبع: https://www.mpg.de/24573731/life-expectancy-in-older-age
برگردان و خلاصه از: فاطمه اتراکی